Fjøllini Dansa

Gev mær ein andadrátt

11. juni 2013 -  Una

Ígjøgnum lívið fáa vit allatíð kastað inn yvir okkum, hvörji vit eru, og kanska hvörji vit burdu verið. Rammur verða bygdar, sum vit skulu laga okkum eftir. Men viðhvört koma skövur í rammuna, og hon brotnar kanska. So mugu vit royna sum best ber til at byggja hana aftur ella bara ganga framvið.

Higartil er vegurin blivin asfalteraður allan vegin fyri okkum. Men nú er asfaltið uppi. Nú mugu vit sjálvi blandað tilfarð og leggja til rættis. Vit gera okkum öll hvör sín síðuveg, hvör í sína ætt; onkrir leiðast kanska eitt strekki. Onkrar buglur koma ivaleyst í vegin, men tær slætta vit bara aftur við einari stórari trumlu. Vit royna sum best at koma á röttu leiðina aftur, og hetta eydnast al oftast. Góða eydnu.

Öll orka er sogin úr mær, og eg dugi ikki at ganga longur. Kom og gerið einki. Bara í eina lítla løtu. Bíða eftir öllum. Bíða eftir ongum. Alt og einki í senn.

gev mær ein andadrátt
at anda
gev mær eitt fótafet
attraðka
gev mær ein klump
at svölgja
gev mær eina nátt
at steðga

at hvíla í friði